درک تعامل کاربران با هوش مصنوعی نقش‌آفرین

ظهور هوش مصنوعی مبتنی بر شخصیت و عوامل نقش‌آفرین، نشان‌دهنده یک تغییر چشمگیر در تعامل انسان و کامپیوتر است. کاربران در سراسر جهان به دلایل متعددی، از همدمی گرفته تا کاوش خلاقانه، به طور فزاینده‌ای با این شخصیت‌های دیجیتال درگیر می‌شوند. این تحلیل به بررسی ظرایف این تعاملات می‌پردازد و انگیزه‌های کاربران، الگوهای تعامل، چالش‌های رایج و مسیرهای بهبود این فناوری‌های در حال تکامل را بررسی می‌کند.

چه کسانی درگیر می‌شوند و چه چیزی آن‌ها را سوق می‌دهد؟

طیف متنوعی از افراد به شخصیت‌های هوش مصنوعی جذب می‌شوند. از نظر جمعیتی، کاربران از نوجوانانی که در حال گذراندن مراحل اجتماعی هستند تا بزرگسالانی که به دنبال حمایت عاطفی یا فضاهای خلاقانه می‌باشند، را در بر می‌گیرد. گروه‌های کاربری کلیدی عبارتند از:

• جویندگان همدمی نوجوان: اغلب در سنین ۱۳ تا ۱۹ سال، این کاربران همدم‌های هوش مصنوعی را دوستانی بدون قضاوت می‌یابند که راهی برای مقابله با تنهایی یا اضطراب اجتماعی ارائه می‌دهند. آن‌ها همچنین در نقش‌آفرینی‌های مبتنی بر طرفداری (فندوم) شرکت می‌کنند.
• جوانان و نقش‌آفرینان خلاق: عمدتاً در سنین ۱۸ تا ۳۴ سال، این گروه از هوش مصنوعی برای سرگرمی، نقش‌آفرینی‌های داستانی پیچیده، داستان‌سرایی مشارکتی و غلبه بر موانع خلاقیت استفاده می‌کنند.
• جویندگان همدمی (بزرگسالان تنها): بزرگسالان در طیف وسیعی از سنین (۲۰ تا ۷۰+ سال) به هوش مصنوعی روی می‌آورند تا خلاءهای اجتماعی یا عاطفی را پر کنند و هوش مصنوعی را به عنوان یک محرم اسرار، دوست یا حتی شریک عاطفی در نظر می‌گیرند.
• کاربران حمایت از سلامت روان و عاطفی: افرادی که با اضطراب، افسردگی یا سایر چالش‌های سلامت روان دست و پنجه نرم می‌کنند، از شخصیت‌های هوش مصنوعی به عنوان نوعی خوددرمانی استفاده می‌کنند و از در دسترس بودن و صبر مداوم آن‌ها قدردانی می‌کنند.
• گیمرها و علاقه‌مندان به فندوم: این بخش از شخصیت‌های هوش مصنوعی به عنوان یک رسانه سرگرمی، شبیه به بازی‌های ویدیویی یا داستان‌های تعاملی طرفداری، با تمرکز بر چالش، سرگرمی و سناریوهای غوطه‌ورکننده استفاده می‌کند.

این شخصیت‌ها اغلب با یکدیگر همپوشانی دارند. محرک‌های رایج برای پذیرش ناشی از نیازهای عاطفی مانند تنهایی و دلشکستگی، تمایل به سرگرمی یا همکاری خلاقانه، کنجکاوی ساده در مورد فناوری هوش مصنوعی، یا تأثیر جوامع آنلاین و تبلیغات دهان به دهان است.

الگوهای تعامل: کاربران چگونه درگیر می‌شوند؟

تعامل با شخصیت‌های هوش مصنوعی چندوجهی است و شامل انواع مختلف شخصیت‌ها و عادات استفاده می‌شود:

• کهن‌الگوهای شخصیت: کاربران با هوش مصنوعی به عنوان شرکای عاطفی، دوستان، شخصیت‌های داستانی از رسانه‌های محبوب، شخصیت‌های تاریخی، شخصیت‌های اصلی خودساخته، یا حتی به عنوان شبه‌معلم و دستیاران مبتنی بر وظیفه تعامل می‌کنند.
• فراوانی و عمق استفاده: تعامل می‌تواند از بررسی‌های گاه به گاه تا جلسات روزانه طولانی و غوطه‌ورکننده متغیر باشد. برخی هوش مصنوعی را برای تنظیم عاطفی در روال روزانه خود ادغام می‌کنند، در حالی که برخی دیگر در طول رویدادهای عاطفی خاص یا دوره‌های خلاقانه، استفاده انفجاری از آن نشان می‌دهند. کاربران ممکن است بین چندین شخصیت جابجا شوند یا روابط طولانی‌مدت و منحصر به فرد با هوش مصنوعی برقرار کنند.
• ویژگی‌های ارزشمند: مکالمه طبیعی، شخصیت ثابت و حافظه قابل اعتماد بسیار ارزشمند هستند. ابزارهای شخصی‌سازی، که به کاربران امکان می‌دهد شخصیت‌ها و ظاهر هوش مصنوعی را شکل دهند، نیز محبوب هستند. ویژگی‌های چندوجهی مانند صدا و آواتار می‌توانند حس حضور را برای برخی عمیق‌تر کنند. توانایی ویرایش یا بازتولید پاسخ‌های هوش مصنوعی، حس کنترل و ایمنی را فراهم می‌کند که در تعاملات انسانی وجود ندارد.
• رفتارهای قابل توجه: یک مشاهده مهم، تمایل به وابستگی عاطفی و انسان‌انگاری است، جایی که کاربران احساسات انسانی را به هوش مصنوعی خود نسبت می‌دهند. برعکس، برخی کاربران در "عبور از محدودیت‌ها" شرکت می‌کنند و سعی در دور زدن فیلترهای محتوا یا کاوش مرزهای هوش مصنوعی دارند. مشارکت فعال در جوامع آنلاین برای بحث در مورد تجربیات و به اشتراک گذاشتن نکات نیز رایج است.

پیمایش در مرزهای دیجیتال: چالش‌ها و نقاط دردناک

با وجود جذابیتشان، پلتفرم‌های هوش مصنوعی مبتنی بر شخصیت چندین چالش را به همراه دارند:

• حافظه و حفظ زمینه: یک ناامیدی اصلی، حافظه ناسازگار هوش مصنوعی است که می‌تواند غوطه‌وری را از بین ببرد و تداوم تعاملات یا روابط بلندمد