شکستن مانع زمینه هوش مصنوعی: درک پروتکل زمینه مدل
ما اغلب درباره مدلهای بزرگتر، پنجرههای زمینه بزرگتر و پارامترهای بیشتر صحبت میکنیم. اما پیشرفت واقعی ممکن است اصلاً به اندازه مربوط نباشد. پروتکل زمینه مدل (MCP) نمایانگر یک تغییر پارادایمی در نحوه تعامل دستیارهای هوش مصنوعی با جهان اطرافشان است و این اتفاق همین حالا در حال رخ دادن است.
مشکل واقعی با دستیارهای هوش مصنوعی
در اینجا یک سناریو وجود دارد که هر توسعهدهندهای با آن آشناست: شما از یک دستیار هوش مصنوعی برای کمک ب ه اشکالزدایی کد استفاده میکنید، اما نمیتواند مخزن شما را ببیند. یا از آن درباره دادههای بازار میپرسید، اما دانش آن ماهها قدیمی است. محدودیت اساسی هوش هوش مصنوعی نیست—بلکه ناتوانی آن در دسترسی به دنیای واقعی است.
مدلهای زبان بزرگ (LLM) مانند دانشمندان برجستهای بودهاند که در اتاقی با تنها دادههای آموزشی خود محبوس شدهاند. مهم نیست چقدر باهوش میشوند، نمیتوانند قیمتهای فعلی سهام را بررسی کنند، به کدبیس شما نگاه کنند یا با ابزارهای شما تعامل داشته باشند. تا به حال.
ورود پروتکل زمینه مدل (MCP)
MCP به طور اساسی نحوه تعامل دستیارهای هوش مصنوعی با سیستمهای خارجی را بازتصور میکند. به جای تلاش برای فشردهسازی بیشتر زمینه در مدلهای پارامتری بزرگتر، MCP یک روش استاندارد برای دسترسی دینامیکی هوش مصنوعی به اطلاعات و سیستمها به عنوان نیاز ایجاد میکند.
معماری به طرز زیبایی ساده اما قدرتمند است:
-
میزبانهای MCP: برنامهها یا ابزارهایی مانند Claude Desktop که مدلهای هوش مصنوعی در آنها ع مل میکنند و با خدمات مختلف تعامل دارند. میزبان محیط اجرایی و مرزهای امنیتی را برای دستیار هوش مصنوعی فراهم میکند.
-
مشتریان MCP: اجزایی درون یک دستیار هوش مصنوعی که درخواستها را آغاز میکنند و ارتباط با سرورهای MCP را مدیریت میکنند. هر مشتری یک اتصال اختصاصی برای انجام وظایف خاص یا دسترسی به منابع خاص حفظ میکند و چرخه درخواست-پاسخ را مدیریت میکند.
-
سرورهای MCP: برنامههای سبک و تخصصی که قابلیتهای خدمات خاص را ارائه میدهند. هر سرور به طور خاص برای مدیریت یک نوع یکپارچهسازی طراحی شده است، چه جستجوی وب از طریق Brave، دسترسی به مخازن GitHub، یا پرسوجو از پایگاههای داده محلی. سرورهای متنباز وجود دارند.
-
منابع محلی و راه دور: منابع داده و خدمات زیرین که سرورهای MCP میتوانند به آنها دسترسی داشته باشند. منابع محلی شامل فایلها، پایگاههای داده و خدمات روی کامپیوتر شما هستند، در حالی که منابع راه دور شامل APIهای خارجی و خدمات ابری هستند که سرورها میتوانند به طور امن به آنها متصل شوند.
به آن به عنوان یک سیستم حسی مبتنی بر API برای دستیارهای هوش مصنوعی فکر کنید. به جای تلاش برای به خاطر سپردن همه چیز در طول آموزش، اکنون میتوانند به بیرون دسترسی پیدا کنند و آنچه را که نیاز دارند بپرسند.
چرا این مهم است: سه پیشرفت
- هوش بلادرنگ: به جای تکیه بر دادههای آموزشی قدیمی، دستیارهای هوش مصنوعی اکنون میتوانند اطلاعات فعلی را از منابع معتبر دریافت کنند. وقتی درباره قیمت بیتکوین میپرسید، عدد امروز را دریافت میکنید، نه سال گذشته.
- یکپارچهسازی سیستم: MCP امکان تعامل مستقیم با محیطهای توسعه، ابزارهای کسبوکار و APIها را فراهم میکند. دستیار هوش مصنوعی شما فقط درباره کد صحبت نمیکند—بلکه میتواند مخزن شما را ببیند و با آن تعامل داشته باشد.
- امنیت با طراحی: مدل مشتری-میزبان-سرور مرزهای امنیتی واضحی ایجاد میکند. سازمانها میتوانند کنترلهای دسترسی دقیق را پیادهسازی کنند در حالی که از مزایای کمک هوش مصنوعی بهرهمند میشوند. دیگر نیازی به انتخاب بین امنیت و قابلیت نیست.